Paracetamol

WERKINGSMECHANISME

Het werkingsmechanisme van paracetamol ter hoogte van de COX is bijzonder: het blokkeert eerder de regeneratie van het peroxidase dan het cyclo-oxygenase te inhiberen.

Bovendien vindt paracetamol enkel in de hersenen een gunstige omgeving voor zijn activiteit. Met andere woorden, enkel in de hersenen worden de COX door paracetamol geremd waardoor er weinig perifere bijwerkingen zijn.

Als bewijs stemmen de concentraties van paracetamol in de cerebrospinale vloeistof beter overeen met zijn activiteit op koorts en op pijn dan zijn concentraties in het bloed.

Paracetamol heeft zijn eigen werkingsmechanisme

ZIJN TRAJECT IN HET LICHAAM

Aracetamol moet dus de hersenen bereiken om zijn werking te kunnen starten. Dit is geen enkel probleem: 70 tot 90 % van de oraal toegediende dosis gaat in het bloed waar het weinig interacties veroorzaakt met andere geneesmiddelen die door de bloedeiwitten worden getransporteerd. Het gaat gemakkelijk naar de hersenen waar hij zijn werking uitoefent. Maar het moet de tijd hebben om deze reis te maken en in de hersenen te beginnen werken. Volgens de patiënten duurt het 1 uur tot 1.30 uur alvorens een maximale werking wordt bereikt.

Na zijn werking wordt paracetamol door de lever geleid (in wetenschappelijke taal spreekt men over het ‘metabolisme’). Eén van de moleculen die zo wordt gevormd is toxisch voor de lever. Gelukkig is de lever in staat dit te neutraliseren. Maar we mogen het neutralisatievermogen van de lever niet overschrijden. Daarom zal de maximale dosis van 4g per dag beperkt zijn tot een periode van maximum 4 weken. Er zullen bijkomende voorzorgsmaatregelen worden genomen bij chronische alcoholici bij wie de lever vaak in slechte staat is en minder goed werkt. Vervolgens wordt 90 % van de gevormde moleculen geëlimineerd door de nieren en de urine. Bijgevolg zullen personen met nierinsufficiëntie de dosis paracetamol moeten aanpassen zoals vermeld in de bijsluiter om een opstapeling van deze moleculen in het lichaam te vermijden.

Mattia C et al, Minerva Anestesiol 2009, 75: 644-653 – Jackson CH et al, Can Med Assoc J 1984, 131: 25-37 – Anderson BJ, Pediatric Anesthesia 2008, 18: 915-921 – Smith HS, Pain Physician 2009, 12: 269-280.

Ontdek ons Gamma